płonąć ze wstydu

См. также в других словарях:

• płonąć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVa, płonąćnę, płonąćnie, płoń, płonąćnął, płonąćnęli {{/stl 8}}– spłonąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa {{/stl 8}}{{stl 7}} ulegać zniszczeniu pod wpływem ognia; spalać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Płonie dom, las. Podczas …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• płonąć — ndk Vb, płonąćnę, płonąćniesz, płoń, płonąćnął, płonąćnęła, płonąćnęli 1. «podlegać procesowi spalania, palić się (płomieniem); być ogarniętym pożarem; gorzeć» Gaz, nafta, słoma płonie. Płonie ognisko, drzewo na kominku. Dom płonie. Płonąca… …   Słownik języka polskiego

• wstyd — m IV, D. u, Ms. wstydydzie; zwykle blm «przykre, upokarzające uczucie spowodowane świadomością niewłaściwego, złego, hańbiącego postępowania (własnego lub czyjegoś), niewłaściwych słów, świadomością własnych lub czyichś braków, błędów itp.,… …   Słownik języka polskiego

• gorzeć — ndk III, gorzećeję, gorzećejesz, gorzećeje, gorzećej, gorzećrzał, gorzećrzeli «palić się, płonąć; paląc się świecić» Stodoła gorzała. przen. a) «być ogarniętym przez jakieś silne, gwałtowne uczucie» Gorzeć miłością, żądzą. Gorzeć ze wstydu. b)… …   Słownik języka polskiego

• palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem …   Słownik języka polskiego

• palić się I — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać działaniu ognia; spalać się, płonąć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drewno się pali. Ognisko paliło się z trzaskiem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zapłonąć — dk Vb, zapłonąćnę, zapłonąćniesz, zapłonąćpłoń, zapłonąćnął, zapłonąćnęła, zapłonąćnęli 1. «zacząć się palić płomieniem, rozgorzeć» Zapłonęły ogniska. Ogień zapłonął na kominku. przen. a) «zabarwić się intensywną barwą, zwykle czerwoną» Maki… …   Słownik języka polskiego

• gorzeć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk IIIa, gorzećeje, gorzećrzał {{/stl 8}}– zgorzeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} palić się potężnie, płonąć intensywnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gorzały wszystkie chaty we wsi. {{/stl 10}}{{stl 20}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień